Jeżeli chcesz poznać najpiękniejsze i najciekwasz zwierzęta świata zapraszam do przeczytania tej strony!
Wiewiórka pospolita
Pożywienie wiewiórki pospolitej stanowią nasiona (w tym z szyszek, bukwi, żołędzie i orzechy) i pączki drzew, grzyby, owoce, ale także owady, jaja
i pisklęta. Obserwowano je również przy zdrapywaniu kory drzew iglastych i spijaniu żywicy. Przeciętnie zimą spożywają około 35 g pokarmu, wiosną około 80 g. Jesienią gromadzi zapasy żywności. Na wiewiórki polują kuny i ptaki drapieżne.
Wiewiórka pospolita zamieszkuje dziuple, które utyka porostami i mchami, lub gniazda ptaków, dobudowując zadaszenie lub sama buduje gniazda
z gałęzi. Gniazda te buduje w koronach drzew, zwykle w rozwidleniu gałęzi. Buduje je z trawy i drobnych gałązek i wyściela mchami. Jest aktywna
w dzień, najbardziej rano i po południu. Wiedzie samotne życie, rzadko łączy się w pary. Nie zapada w sen zimowy, ale może ograniczać opuszczanie gniazda. Nie jest to gatunek terytorialny.
Ciąża trwa 38–39 dni. Samica rodzi w jednym miocie od 3 do 7 młodych. W ciągu roku wydaje zwykle 1–3 miotów – przeważnie
w okresie między wczesną wiosną, a latem. Młode rodzą się ślepe i nagie. Po narodzinach ważą 8–12 g, otwierają oczy po blisko 30 dniach życia. Usamodzielniają się w wieku 10 tygodni. Wiewiórki osiągają dojrzałość płciową w wieku jednego roku. Mogą żyć 6–7 lat, w niewoli dłużej; prawdopodobnie ze względu na drapieżnictwo żyją na wolności maksymalnie 2–4 lata.
Występuje w Europie i Azji na terenach leśnych. Jest pospolita na terenie całej Polski, głównie w parkach oraz lasach liściastych.
Zamieszkuje również lasy iglaste.
Małpiatka Lori
Prowadzą nocny tryb życia, dzień przesypiają zwinięte w kłębek. Żyją w luźnych stadach złożonych z 1 samca i kilku samic. Samce agresywnie bronią swego terytorium, jego granice znaczą moczem. Ich głównymi zmysłami są wzrok i węch. Poruszają się zazwyczaj bardzo powoli, mogą na długi czas zastygnąć w bezruchu. Przestraszone jednak potrafią szybko uciec, skacząc z gałęzi na gałąź.
Ich dieta jest różnorodna. Żywią się owadami, mięczakami, jajami, jaszczurkami, ptakami, małymi ssakami, owocami i innymi częściami roślin.
Lori mały rozmnaża się co 12–18 miesięcy. Samce posiadają haremy złożone z kilku samic. Po trwającej ok.190 dni ciąży samica rodzi 1–2 młode, które karmi mlekiem przez ok. 9 miesięcy. Małe po narodzinach są w pełni rozwinięte i pokryte futrem. Młode przez jakiś czas podróżują uczepione brzucha matki. Gdy nieco podrosną, samica często zostawia je ukryte wśród roślin. Gdy są już dostatecznie duże, podążają za matką i obserwują ją, ucząc się, jak zdobywać pożywienie. Samice osiągają dojrzałość płóciową w wieku 9 miesięcy, samce potrzebują na to 17–20 miesięcy.
Człowiek nie poluje na lori małe dla mięsa, głównie z powodu wielkości zwierzęcia. Części ciał tych naczelnych są jednak używane w medycynie naturalnej, lori są także chwytane w celu oswojenia i zamienienia w zwierzęta domowe. Głównym zagrożeniem jest dla nich wycinka lasu.
W czasie wojny wietnamskiej wskutek niszczenia lasów gatunek ten niemal wyginął.
Wiskacza
Dzienny tryb życia, najbardziej aktywny o wschodzie i zachodzie słońca. Roślinożerny, zjada każdą roślinność, jaką uda mu się znaleźć.
Okres godowy trwa od października do grudnia. Po 120-140 dniach ciąży samica rodzi jedno młode. Matka karmi młode mlekiem przez 8 tygodni, chociaż już od pierwszego dnia życia może ono jeść pokarm stały.
Gatunek nie jest bezpośrednio zagrożony wyginięciem, ale liczba osobników spada, ponieważ ludzie polują na niego dla mięsa i skóry.
Aksolotl
W warunkach naturalnych gatunek występował na południe od miasta Meksyk, stolicy Meksysku, w dwóch jeziorach Xochimilco i Chalco
(2300 m n.p.m.). Obecnie zasięg jego występowania obejmuje jedynie południowe części jeziora Xochimilco wraz z otaczającymi je kanałami
i mokradłami. Jezioro Chalco prawie całkowicie wyschło w wyniku celowego jego osuszenia, które miało zapobiec okresowym zalewaniom okolicy. Prawdopodobnie spotykany był również w jeziorach Texcoco, Zumpango i Xaltocan.
Jest gatunkiem prowadzącym nocny tryb życia. Podczas dnia larwy szukają schronienia w zakamarkach zapewniających im kryjówki przed większymi drapieżnikami. Gatunek drapieżny, ma szczątkowe zęby. Pokarm lokalizuje za pomocą węchu. Odżywia się w porze wieczorowej i nocnej m.in. małymi zwierzętami wodnymi, bywa również kanibalem.Trzymane w grupie mogą sobie obgryzać kończyny i końcówki płetwy ogonowej.
Mają jednak zdolność regeneracji utraconych części ciała: kończyn, skrzeli czy nawet fragmentów w obrębie głowy, mózgu i serca.
Regeneracja przebiega w wyniku rozprzestrzeniania trzpienia komórki w danym zagrożonym obszarze. Komórki takie mnożą się i są w stanie zastąpić brakującą tkankę, są przy tym w pełni funkcjonalne. Okres regeneracji trwa do kilku miesięcy.
Niedobór jodu w jaskiniach, w których żyje, powoduje, że zdolność do rozrodu płaz ten uzyskuje w postaci larwalnej, pozwala mu na to zdolność do neotenii, czyli rozmnażania się już w postaci larwalnej i pozostawania w niej nawet do końca życia. Występuje u nich wyraźny dymorfizm płuciowy. Gonady samca ze względu na ich nabrzmiałość są łatwo zauważalne w okresie rozrodczym. Po okresie kilkutygodniowego zimowania samiec składa spermatofor na częściach roślin. W tym czasie samica zbiera go wkładając do kloaki. Kilka tygodni po zapłodnieniu samica składa galaretowaty skrzek w ilości 200–6000 jaj. Okres inkubacji zależny jest od temperatury otoczenia, najczęściej trwa ok. 3 tygodni. Młode, wyklute larwy są wielkości ok. 15-20 milimetrów i są żarłoczne. Wymagane jest częste dokarmianie (kanibalizm). Dojrzałość płciową osiągają po roku życia.
Populacja Ambystoma mexicanum w jeziorze Xochimilco i otaczających go kanałach jest poważnie zagrożona ze względu na rozwój miasta Meksyku
i ma tendencję spadkową. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych klasyfikuje gatunek Ambystoma mexicanum w czerwonej liście krytycznie zagrożonych o najwyższej kategorii ryzyka. Według ostatnich obserwacji dzikiej populacji liczebność aksolotla szacowana jest na 700 - 1200 osobników, które istnieją w sześciu różnych miejscach podmokłych jeziora Xochimilco. Działania ochrony tego gatunku koncentrują się głównie na podniesieniu znaczenia jeziora Xochimilco poprzez edukację, inicjatywy na rzecz przywrócenia siedlisk występowania gatunku.
Rozwój populacji z gatunków hodowanych w domu, laboratoriach nie jest wskazany z uwagi na zagrożenie przenoszenia różnych chorób, w tym genetycznych. Gatunek jest pod szczególną ochroną rządu Meksyku i kontrolą Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami
i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (załącznik II do rozporządzenia WE 318/2008 w dodatku B)
Kot arabski
Kot pustynny prowadzi samotny i nocny tryb życia, chociaż podgatunek występujący w Pakistanie w okresie zimowym jest aktywny o zmierzchu
i świcie. Dzień spędza w wykopanej przez siebie norze gdzie chroni się przed słońcem. Jest bardzo odporny na ekstremalne temperatury jakie występują na pustyniach. Areał osobniczy samca jak i samicy wynosi około 16 km². Czasami wędrują na odległość 8-10 km. Z powodu skrytego trybu życia zwyczaje tego kota słabo poznane. Okres rozrodczy zależny jest od rejonu występowania. Na Saharze trwa od stycznia do kwietnia, Turkmenistanie w kwietniu natomiast w Pakistanie od września do października. U okazów trzymanych w niewoli samce w tym okresie znakują teren moczem. Ciąża u samic trwa 59-63 dni. Po tym okresie na świat przychodzi 1-8 kociąt (najczęściej 4-5). Chociaż dojrzałość płuciową uzyskują pomiędzy 9 a 14 miesiącem życia, względnie niezależne są już po 6-8 miesiącach. Kot pustynny jest głównie mięsożerny.
Poluje głównie na myszoskoczki, nornikowate, zające, pająki, jaszczurki, ptaki, owady oraz żmije. Pragnienie zaspokaja wilgocią znajdującą się
w upolowanej zdobyczy.
W Czwerwonej księdze gatunków zagrożonych i Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii NT (podwyższonego ryzyka). Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest degradacja siedlisk poprzez urbanizację oraz wypas zwierząt gospodarskich. Innymi zagrożeniami są konkurencja ze strony domowych psów i kotów. Są zabijane również w pułapkach zastawianych na lisy i szakale, jak również w odwecie za zabicie kurcząt. Polowanie na ten gatunek jest zabronione w kilku krajach. Kot ten jest również przedmiotem nielegalnego handlu w celach domowych.